Koloseum

      Oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów – wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.
       Jest to duża, eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 50 tysiącami widzów.
       Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr. „kolossos”) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.
       W 445 roku zostało poważnie uszkodzone przez trzęsienie ziemi. W 528 roku odbyły się tu ostatnie igrzyska. Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół, arenę przekształcono w cmentarz. Około 1200 roku rodzina Frangipani przejęła Koloseum i ufortyfikowała je, używając jako zamku. W 1349 roku w wyniku trzęsienia ziemi zawaliła się zewnętrzna część południowej ściany.
      W 1744 roku zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan. Od II poł. XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża.
      7 lipca 2007 roku obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.   (wikipedia)